แบบฟอร์ม FSC7-3

แผนสรุป แผนการทบทวนและปรับแผนการจัดการสวนยาง
(A7C5, A7C6, A7C9, A7C11 และ A7C12)

ในการจัดทำแผนการดำเนินการการจัดการสวนยางของกลุ่ม/องค์กร..........................ได้ยึดหลักของการจัดการอย่าง
ยั่งยืนที่คำนึงถึงความยั่งยืนในด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคมและด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยมีการประเมินการ
ดำเนินการ ดังนี้

1. แผนการดำเนินงานจัดการสวนยางด้านเศรษฐกิจ
แผน/กิจกรรม มีแผนดำเนินการ อธิบายเหตุผล
1. มีการต้องทำการปลูกแทนด้วยยางพาราทุกครั้งที่มีการโค่นและตัดฟันสวนยางเดิม
2. มีการดูแลและบำรุงรักษาสวนยางพาราตามวิธีการปฏิบัติงานต่าง ๆ ตามที่ได้รับ
คำแนะนำเพื่อให้ได้ผลผลิตที่ดีทีคุณภาพและหลีกเลี่ยงการก่อให้เกิดผลกระทบต่อ
ทรัพยากรอื่น ๆ
3. หลังจากเปิดกรีดยางไปแล้วและต้นยางไม่สามารถให้ผลผลิตที่คุ้มต่อการลงทุน หรือเมื่อ
ต้นยางมีอายุได้ 20 ปี ขึ้นไป มีการจัดเตรียมพื้นที่เพื่อปลูกยางรุ่นใหม่ทดแทนจนถึงการกรีด
ยางต้องปฏิบัติตามระเบียบการปลูกแทนของการยางแห่งประเทศไทยเพื่อให้ได้ผลผลิตที่คุ้ม
ต่อการลงทุน
4. การตัดโค่นยางพารา มีการกำหนดแผนการตัดไม้และวิธีการล้มไม้เพื่อให้สามารถเก็บ
เกี่ยวผลผลิตได้สูงสุดและเป็นการลดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม และผู้ทำไม้ต้องปฏิบัติตาม
วิธีการปฏิบัติงานเพื่อความปลอดภัยในการทำงานและป้องกันการเกิดผลกระทบต่อ
สิ่งแวดล้อม
5. มีแผนจะกรีดยางได้เมื่อต้นยางพารามีอายุได้ 7 ปี ขึ้นไปหรือลำต้นมีขนาดเส้นรอบวง 50
เซนติเมตรขึ้นไปเท่านั้น
6. ผลผลิตที่ได้จาการจัดการสวนยางไม่ว่าจะเป็นน้ำยาง และไม้ยางต้องมีการดำเนินการที่
ถูกต้องตามหลักวิชาการโดยคำนึงถึงผลกระทบทางเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อม
7. มีแผนการดำเนินการ ตรวจสอบคุณภาพดินและคุณภาพน้ำ โดยทำการการสุ่มตัวอย่าง
จากพื้นที่โครงการฯ อย่างน้อยปีละครั้ง โดยเลือกจากพื้นที่ที่มีการใช้สารเคมีเป็นประจำ
8. มีการดูแลป้องกันการรุกล้ำพื้นที่สำคัญ ๆ ในบริเวณพื้นที่สวนยางโดยการทำแนวเขตแบ่ง
พื้นที่ และติดป้ายระบุให้ชัดเจน
9. มีหรือได้เข้ารับการฝึกอบรมเพื่อสร้างจิตสำนึกในการดูแลบำรุงรักษาสวนยางเพื่อเพิ่ม
มูลค่าของผลิตภัณฑ์จากสวนยางและทรัพยากรอื่น ๆ
10. มีแผนการควบคุมอัตราการเก็บเกี่ยวผลผลิตให้เป็นไปตามหลักวิชาการและการตัดโค่น
ยางพาราจะเลือกกลุ่มที่มีอายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไป หรือเฉพาะส่วนไม่ให้ผลผลิตน้ำยางไม่คุ้ม
ต้นทุนต่อไปอีก และต้องมีการปลูกทดแทนทุกครั้ง
11. มีแผนการเก็บเกี่ยวผลผลิตและจัดให้มีการตรวจติดตามการเก็บเกี่ยวผลผลิตเพื่อน้ำผล
มาวิเคราะห์และปรับปรุงแก้ไขอย่างน้อยปีละครั้ง
2. แผนการดำเนินงานจัดการสวนยางด้านสังคม
แผน/กิจกรรม มีแผนดำเนินการ อธิบายเหตุผล
1. มีแผนการจัดการสวนยางเป็นไปตามข้อบังคับของกฎหมายในประเทศ ข้อบังคับของ
ท้องถิ่น ขนบธรรมเนียม จารีตประเพณี กฎหมายระหว่างประเทศที่ไทยได้ลงนามไว้ รวมทั้ง
หลักการและหลักเกณฑ์ของมาตรฐานที่เกี่ยวข้อง โดยจัดหา ขึ้นทะเบียนเผยแพร่ตามความ
จำเป็นซึ่งกฎหมายที่เกี่ยวข้องไว
2. มีแผนการจ้างงานให้เป็นไปตามข้อบังคับของกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และมติการประชุม
ของ ILO เช่นการใช้แรงงานในท้องถิ่น การใช้แรงงานต่างด้าว ให้ปฏิบัติตามกฎหมาย
แรงงานต่างด้าว การจ่ายค่าแรงตามค่าแรงขั้นต่ำของจังหวัดที่กฎหมายแรงงานกำหนดไว้
และต้องไม่ใช้แรงงานเด็ก (ต่ำกว่า 18 ปีบริบูรณ์) เป็นต้น
3. มีแผนการฝึกอบรมให้ความรู้แก่สมาชิกเกี่ยวกับ FSC/PEFC-FM/COC/มอก.14061
และการปฏิบัติงานที่สอดคล้องกับมาตรฐานการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนอยู่เสมอ ๆ
4. มีแผนการฝึกอบรมให้ความรู้แก่สมาชิกเกี่ยวกับการจัดสภาพการทำงานให้ปลอดภัย
สอดคล้องกับกฎหมายความปลอดภัยประเภทต่าง ๆ รวมถึงสุขภาพอนามัยและความ
ปลอดภัยในการทำงาน และการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
5. มีการจัดเตรียมกล่อง/ชุดปฐมพยาบาลไว้ที่หน้างาน ระยะไม่เกิน 20 เมตร
6. แผนการฝึกอบรมให้ความรู้แก่สมาชิกเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและการอนุรักษ์
ธรรมชาติ
7. มีแผนการดำเนินงานด้วยวิธีการหรือขั้นตอนการปฏิบัติงานต่าง ๆ ตามหลักการจัดการ
สวนยางพาราอย่างยั่งยืน เช่น การล้มไม้อย่างถูกวิธีการปฐมพยาบาล ฯลฯ
8. มีการจัดให้มีช่องทางและการจัดการข้องร้องเรียนและปัญหาข้อขัดแย้งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
9. มีแผนการรักษาสิทธิของชุมชนของชนพื้นเมืองดั้งเดิมในการปกป้องและใช้ประโยชน์จาก
สวนยาง ผู้จัดการป่าไม้ต้องจัดให้มีการสำรวจขึ้นทะเบียนชนพื้นเมืองดั้งเดิมที่พบในเขตที่ตั้ง
หรือในรัศมี 50 กม.จากที่ตั้งสวนยาง และขึ้นทะเบียนไว้ และระบุในแผนที่แสดงที่ตั้ง
โครงการฯ
10. มีแผนการจัดการสวนยางฯของโครงการฯ ที่ไม่กระทบต่อสิทธิประเพณีและทรัพยากร
ของชนพื้นเมืองดั้งเดิมเหล่านี้และจะแจ้งให้ผู้นำชนพื้นเมืองดั้งเดิม หรือตัวแทนทราบ กรณี
เกิดผลกระทบดังกล่าวพร้อมมาตรการแก้ไขป้องกันหรือการชดเชย
11. มีแผนการแสดงหลักฐานแสดงการยินยอมหรืออนุญาตจากผู้นำหรือตัวแทนของชน
พื้นเมืองดั้งเดิมโดยอิสระในการใช้สิทธิ์ในที่ดิน หรือประเพณี หรือเทคนิควิธีการต่าง ๆ
รวมทั้งภูมิปัญญา หรือทรัพย์สินทางปัญญาของชนพื้นเมืองมามาใช้ในการจัดการสวนยาง
12. ผู้จัดการสวนยางมีแผนการสำรวจและขึ้นทะเบียนสิ่งที่เป็นวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์
นิเวศวิทยา เศรษฐกิจที่สำคัญและศาสนา รวมทั้งกำหนดแผนพัฒนาและมาตรการป้องกัน
ข้อพิพาทอันอาจเกิดขึ้น
13. มีแผนการรักษาสิทธิของชุมชนของชนพื้นเมืองดั้งเดิมในการปกป้องและใช้ประโยชน์
จากประเพณีของตน เช่น จ่ายค่าชดเชยหรือค่าตอบแทนในกรณีที่มีการนำความรู้
ภูมิปัญญา ทรัพย์สินทางปัญญาของชุมชนของชนพื้นเมืองดั้งเดิมมาใช้ประโยชน
3. แผนการดำเนินงานด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
แผน/กิจกรรม มีแผนดำเนินการ อธิบายเหตุผล
1. มีแผนการตรวจประเมินพื้นที่ โดยในรายการตรวจสอบจะครอบคลุมถึงผลกระทบที่เกิด
ต่อพื้นที่ แหล่งน้ำ การใช้สารเคมี อัตราการตัดฟันโดยมีการประเมินความเสี่ยงทั้งที่เป็น
พื้นที่ที่ไม่มีความเสี่ยงต่อการเกิดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม (Non-risk Area) และพื้นที่ที่มี
ความเสี่ยงต่อการเกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม (Risk Area)
2. มีแผนการตรวจสอบและประเมินความเสี่ยงอันอาจเกิดจากการปฏิบัติงานของผู้เกี่ยว
ข้องในการจัดการสวนยาง
3. มีแผนการการสำรวจสายพันธุ์พืชและสัตว์ และระบบนิเวศของพื้นที่สวนยางพารา และ
หากพบสายพันธุ์ในกลุ่มที่มีความเสี่ยงหรือเปราะบางต่อการสูญพันธุ์ ให้ดำเนินการตามคู่มือ
การจัดการสายพันธุ์ที่เป็น RTE
4. มีแผนการกำหนดหนดแนวทางป้องกันผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม เช่น แผนกำหนดพื้นที่
เป็นแนวป้องกันการพังทลายของดิน แผนกำหนดการระบุรายละเอียดไว้ในแปลงปลูก
พร้อมกับแจ้งคนงานให้ทราบ เพื่อไม่ให้ตัดโค่นหรือทำร้ายสัตว์ พร้อมทั้งทำการติดตาม
ตรวจสอบเป็นระยะ ๆ และบันทึกผลไว้ เป็นต้น
5. มีแผนการตัดโค่นสวนยางพาราและการเก็บเกี่ยวยาง จะต้องดำเนินการตามวิธีการที่
ถูกต้องตามหลักวิชาการเพื่อป้องกันการชะล้างพังทลายของดินและไม่ทำลายระบบนิเวศ
และไม่สร้างผลกระทบต่อต้นยาง
6. ไม่นำเอาพืชต่างถิ่นที่ทางราชการกำหนดว่ามีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเข้ามาปลูกใน
พื้นท
7. มีแผนลดการใช้สารเคมีปราบวัชพืชและศัตรูพืช และไม่อนุญาตให้ใช้สารเคมีอันตรายที่
ขึ้นทะเบียนตาม FSC และ WHO
8. มีการจัดทำแผนที่แสดงรายละเอียดสวนยางพาราพร้อมพื้นที่อนุรักษ์ ที่ระบุพื้นที่ปลูก
ยาง พื้นที่ปลูกพืชเกษตรอื่น ๆ ในพื้นที่ แปลงกิ่งตา แหล่งน้ำ ถนน วัด โรงเรียน พื้นที่
อนุรักษ์ ชนิดพันธุ์พืชและสัตว์อนุรักษ์ที่มีอยู่หรืออาศัยในพื้นที่ สถานที่ ที่มีคุณค่าด้านมรดก
วัฒนธรรม